आपल्या आयुष्यात कितीही सांभाळून राहायचा प्रयत्न केला ना तरीही काही ना काही घडतच हो ना? आयुष्य एक धाग्याच्या रीळ सारख आहे.नीट गुंडाळला तरीही काही कारणाने धागा त्या रीळपासून वेगळा केलाच जातो.त्याला सुईमध्ये टाकून खाली गाठ लावलीच जाते ना. तो धागा परत त्या रीळ ला गुंडाळता येतो पण परत जोडता येत नाहीच. कितीतरी अनुभव या धाग्यासोबत जोडले जातात . एकदा मन तुटल्यानंतर सावरायला काय वेदना होतात हे सांगायची गरज नाही. अर्थात ज्याचं तुटलं असेल त्यांना कळेल.पण जर तीच गोष्ट नव्याने झाली आणि दुसऱ्यांदा तुटलेल मन वेदनेच्या पलीकडेच हो ना? प्रत्येक गोष्टीमधला आनंद काही औरच असतो.
प्रेम एकदाच होत अस म्हणतात .नंतर होणारी केवळ तडजोड. पण मला नाही वाटत.प्रत्येक गोष्टींमध्ये एक वेगळी गंमत असते .आधीच्या अनुभवाच्या जोरावर आयुष्यात येणारी चांगली गोष्ट लाथाडता येत नाही.प्रत्येकच गोष्टीचा अनुभव हा वेगळा असतो.हा फक्त आपल्याला त्यातून योग्य बाबी शिकून पुढे जायचं असत.
मनात होणारे वादळ आयुष्यातील काही गोष्टी शेअर करता आल्या असत्या तर किती बर झालं असत ना?
जगणं काय असत ते छोट्या छोट्या गोष्टींमधून कळत. एकही गोष्ट साम्य नसल्यावर पाहिलेलं स्वप्न वेगळं आणि सर्वकाही साम्य असलेल तुटलेल स्वप्न काही वेगळच . कुठेतरी आशेचा किरण होता.एक वेगळी उमेद होती.गोष्टी जुळत आहे हे स्पष्ट दिसत होतं. जुळल्यादेखील पण कस आहे ना पाखरू जन्माला येत अन पंखात बळ आलं की भुर्रकन उडून जात. तस काहीसं झालंय. एक मात्र कळलं प्रत्येकच गोष्ट बोलून दाखवायची नसते. आपण ठरवलेली प्रत्येकच बाब पूर्ण होईलच अस नाही ना. जगण्यासाठी स्वतःच्या मनावर ताबा हवा.मग जगण्यातली गम्मत रंगत जाते. ठरवलेली प्रत्येकच गोष्ट घडेल अस नाही पण ठरलेलं मात्र नक्की घडत. म्हणून कदाचित याला आयुष्य म्हणत.
अस म्हणतात प्रेम एका नजरेत होत.एका भेटीत होत. खरच का हो? मग इथे वारंवार भेतूनही का कळू नये. आणि कळल्या तरी कदाचित दाखवल्या जात नाही. जस जस वय वाढत तस समजदारपणा जास्त येतो ना. कदाचित म्हणून असेल.
धाग्याचा मधला माधातला कुठलाही धागा तोडला ना तर संपूर्ण रीळ खराब होतो. बरोबर ना? तस काहीसं झाल्यासारखं वाटत ,असो.
"काही गोष्टी बंद गळ्यामध्येच असलेल्या बऱ्या असतात.वाटलं होतं जगत येईल.स्वछंदपणे उडता येईल.'मनसोक्त बेधुंद जीवनाचा आनंद घेता येईल.आयुष्यात आलेला प्रत्येक सजीव निर्जीव जगतो पण मला जगायचं होत. कमळाच्या फुलासारखा अगदी चिखलातून वर येऊन वाऱ्याच्या तालावर आकाशाकडे ताठ मानेने मनसोक्त बघायचं होत,'पण असो. ती प्रत्येकच गोष्ट करायची होती जी राहून गेली. आपल्याला वाटत तेवढं सोपं नसत ना आयुष्य. प्रत्येक वळणावर बदल असतात."
काही गोष्टींचा नाईलाजाने स्वीकार करावाच लागतो आणि कदाचित तेच योग्य असत सर्वांसाठी. हा ज्याचा विचारही केला नव्हता ते मात्र घडून गेलं कळत नकळत. आपल्या आयुष्यातल्या जगण्यात किती गंमती जमती आहेत ना . फक्त आपल्याला त्या ओळखता यायला हव्या.सूर्य, चंद्र उगवायचे कधीच थांबत नाही. दिवसामागून दिवस पलटायचे कधीच थांबत नाही. आयुष्यात खुप वेगवेगळी वळणे असतात. प्रत्येक वळणावर आपल वागणं योग्यच राहील अस नसत.
आयुष्य जगायचं असेल ना तर गोष्टींचा स्वीकार करावा लागतो.मान्य करावं लागतं स्वतःला पटेल तोवर पटवून द्यावं लागतं तेव्हाच आयुष्यतला सुगंध कायम राहतो.अवघड आहे पण ठरवलं न तर अशक्य काहीच नाही पण एक सांगू सोबत मिळाली असती ना तर जगणं न्यार झालं असत हे मात्र नक्की.
👌🤘
उत्तर द्याहटवा